"Oke, jullie mogen vertrekken."
Oh eindelijk, ik dacht dat de les nooit afgelopen zou zijn.
Geschiedenis, vreselijk!
Maar als ik bij de deur ben, roept peter me terug.
Hij wacht tot dat het lokaal leeg is en begint dan met praten.
"Eline, ik wil het graag hebben over je thuis situatie.
Je zegt wel altijd dat deze goed is, maar ik begin er over te twijfelen."
Oh nee, niet weer de thuis situatie.
"ik heb toch al gezegd dat het goed is."
"Ja, maar dat geloof ik niet."
"Waarom geloof je dat niet dan?"
En nu is het even stil.Maar Peter kijkt me diep in de ogen.
Ik weet niet wat ik ermee moet, en wordt er zenuwachtig van, dus ik kijk weg.
Ik weet heus ook wel dat het thuis niet goed gaat,
maar daar hoeft Peter zich toch niet mee te bemoeien?
"Eline, ik probeer je alleen maar te helpen,
maar hoe kan ik je helpen als je niemand om hulp vraagt."
"Maar Peter, er is helemaal niks thuis, en ik wil graag weten waar je die onzin vandaan haalt."
"Sorry Eline, daar mag ik van die persoon geen uitspraak over doen."
Ilse! Dus toch! De vuile verraadster. Ik had haar nog zo gezegd het aan niemand te vertellen!
"Oke, maar mag ik dan nu gaan?"
"weet je zeker dat er niks is?'
"Ja, heel zeker."
Ik sta op, pak mijn jas en loop naar de deur, maar als ik daar aangekomen ben, zegt peter:
"Je weet dat je me alles kunt vertellen he, en dat ik je alleen maar probeer te helpen."
"Ja, dat weet ik, maar ik heb op dit moment geen hulp nodig.
Doei!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten